Desire en Miguel Zova geven leiding aan de koffie bar 'Koffieklap' in Antwerpen. Dit is een werkervaringsproject voor vrouwen die uit kwetsbare situaties komen en hier begeleiding krijgen. Iedere ochtend voordat de koffiebar open gaat, beginnen we rond de tafel met het team. We nemen een momentje om samen koffie of thee te drinken, naar elkaar te luisteren en de dag te beginnen met een stukje uit de Bijbel en gebed.
Zo ook die ene ochtend. We zaten met z’n viertjes aan tafel. Na wat grappen en grollen lezen we een stukje uit de Bijbel. Steeds opnieuw mag iedereen inbrengen wat we ervan kunnen leren en wat God misschien vandaag tot ons wilt spreken. Een van de dames die wel vaker luid aanwezig is laat er geen gras over groeien. Met een brede glimlach en een harde stem laat ze ons weten dat God het onmogelijke steeds opnieuw waarmaakt. ‘Er bestaat geen onmogelijk bij God’, is de zin die we keer op keer uit haar mond horen. Ze had zojuist te horen gekregen dat haar verblijfsaanvraag positief was bevonden en dat moest natuurlijk van de daken geschreeuwd worden. Niet alleen luid, maar ook emotioneel deelt ze het geluk met de rest.
We hebben al een weg met haar mogen bewandelen. Mooie, maar ook moelijke momenten, blijde, maar ook chagerijnige momenten. Vol hoop, en vol twijfel, vol vriendschap, maar ook vol wantrouwen. We hebben die dagen allemaal doorlopen.
Dan klinkt er een zachte, vriendelijke stem. Een andere vrouw zit aan de andere kant van de tafel: ‘ik ben echt heel blij voor je!’ klinkt het vriendelijk. Ik zie aan alles dat het gemeend is. Ze is oprecht dankbaar en blij voor haar ‘collega’. En misschien is dat wel het grootste getuigenis voor mij op die ochtend. Haar toekomst in Belgie is erg onzeker. Haar situatie is niet gemakkelijk en haar geloof in God is in een beginstadium. Maar toch is ze oprecht blij voor een ander. Er is geen sprankje jaloezie op te merken. Ik hoor ze elkaar aanmoedigen en dus volgt er een mooi gebed voor een wonder in haar situatie en een duidelijke aanwezigheid en relatie met onze Koning.
Deze zelfde lieve dame zei aan het begin in Koffieklap toen ze eindelijk een goede cappucino had leren maken; ‘Ik leer hier dat ik eigenlijk bijna alles kan leren, als ik maar doorzet en niet opgeef.’ (een levensles die voor velen in ons team echt niet vanzelfsprekend is)
De Koffieklap is een werkervaringstraject voor vrouwen die uit onstabiele situaties komen. Ze hebben vaak trauma’s en hen is veel onrecht aangedaan. Toch kiezen ze ervoor om op te staan en te zoeken naar de mogelijkheden die er wel zijn. Heel vaak is er geen vrijheid voor hen om te kiezen en bij de Koffieklap willen we die eerlijke kansen creeeren, omdat we geloven dat IEDEREEN de mogelijkheid zou moeten hebben om te kiezen. Eerlijke kansen en vrijheid om te kiezen in het leven en dus ook vrijheid om te kiezen om Jezus te volgen.
En terwijl we aan die tafel zitten, kan ik niet anders dan denken: ‘wauw, God gaat Zijn weg en degene die hiervan leren zijn we allemaal samen. We vallen en staan op, we maken fouten en bemoedigen elkaar.’
De Koffieklap is meer dan een plek waar men leert koffies te maken of in de horica te werken. Het is een plek waarin we samen een team leren zijn, een netwerk opbouwen en leren dat er heel veel te leren is. Koffieklap, een plek waar we allemaal de eerlijke kansen krijgen om te groeien.
